آرشیو آبان ماه 1396

عصب كشي

دندان درد يكي از آن دسته بيماري هايي كه براي هيچكس قابل تحمل نيست. استفاده از اسپري، داروهاي تسكين دهنده درد، شستشوي دهان با مواد ضدعفوني كننده و ... از جمله روش هايي است كه هنگام درد دندان مي‎توان با آن مقابله كرد. اما اين روش ها همگي موقتي هستند و بايد به دنبال روش بهتري بود. عصب كشي دندان يكي از جديدترين روش ها براي مقابله با درد دندان است. اين روش زماني كه دندانها به طور وسيعي پوسيده و خراب شده اند، قابل استفاده است. در اين صورت دندان ابتدا با استفاده از ماده پركننده ترميم مي‎شود و در صورتي كه مشكل ديگري در دندان وجود داشته باشد، دندانپزشك آن را برطرف مي‎كند.

زماني كه گفته مي‎شود به عصب دندان رسيده، به اين معناست كه پوسيدگي دندان بيش از حد شده است و درد به قسمت عصب دندان رسيده كه درد آن ضرباندار و غيرقابل تحمل است. همچنين زماني كه درد به قسمت عصب دندان مي‎رسد، دندان ها به شدت حساس مي‎شوند. حساسيت آن در مقابل مواد غذايي گرم و سرد آشكار مي‎شود كه بسيار آزاردهنده است و تنها با مصرف مسكن آرام مي‎شود. علت درد دندان پس از عصب كشي مي‎تواند ناشي از موارد زير باشد:

ترميم دندان و يا بلند بودن پانسمان 

فايل كردن دندان و التهاب انتهاي ريشه 

واكنش افزايش حساسيت به بعضي از مواد پر كننده ريشه 

مراحل عصب كشي دندان

ابتدا دندانپزشك زيبايي دندانهاي پوسيده را به طور كامل بررسي و از آنها عكس تهيه مي‎كند. اين كار تنها در چند دقيقه انجام مي‎شود. راديوگرافي از دندانهاي پوسيده به منظور مشخص شدن، حدود ريشه و ميزان پوسيدگي و وجود يا عدم وجود ضايعات دور ريشه است. در مرحله بعد دندانپزشك ، پوسيدگيها دندان را برداشته و حفره دسترسي به عصب دندان را ايجاد مي‎كند و با كمك دستگاه اپكس فايندر و يا به كمك راديوگرافي، طول ريشه دندان تعيين مي‎شود. پاكسازي كانال دندان به كمك فايلهاي دستي و يا روتاري و شستشوي كانالهاي دندان نيز از ديگر مراحل عصب كشي دندان است.

در پايان عصب كشي، كانال دسترسي به عصب خشك مي‎شود. سپس دندانپزشك آن را با ماده گوتاپركا پر مي‎كند. تمامي مراحل عصب كشي دندان به وسيله دستگاه اپكس فايندر و فايلهاي روتاري انجام مي‎شود. اين كار موجب افزايش كيفيت و سرعت كار و همچنين كاهش درد بعد از عصب كشي مي‎شود.

نحوه عصب كشي دندان با ليزر

عصب كشي دندان مي‎تواند از طريق مختلفي انجام شود. يكي از اين روشها ليرز است كه به عنوان جديدترين روش هاي عصب كشي دندان محسوب مي‎شود. در اين روش يك لايه برجا مانده از دندان تميز و سپس جاي آن سائيده مي‎شود تا محل رشد باكتري ها و محل عفونت دندان حذف شود. در مرحله بعد، ريشه دندان به طور كامل استريل مي‎شود تا تمام باكتري ها از بين رود. در غير اينصورت زمان تابش نور ليزر به دندان كه فراتر از حضور باكتري ها در ريشه است، مشكل ساز مي‎شود و ممكن است پس از درمان، درد دندان همچنان باقي بماند.

در زمان درمان نيز دندان بيمار با تزريق دارو كامل بي حس مي‎شود تا ميزان درد كم شود و دندانپزشك بتواند با تسلط كامل تر و بدون استرس درمان را آغاز كند. البته تفاوت آناتوميك در نحوه عصب كشي نقش زيادي دارد. در برخي از بيماران ممكن است درمان با سختي بيشتري انجام شود. پس از درمان نيز درد كاملا طبيعي است كه با مصرف داروهاي مسكن قابل رفع است.

عصب كشي مجدد دندان

در برخي موارد دندان عصب كشي شده مجدد به عصب كشي نياز پيدا مي‎كند كه علت آن مي‎تواند يكي از موارد زير باشد:

-          در صورتي كه عصب كشي اوليه موفق نباشد، مجدد بايد عصب كشي شود.

-           در برخي موارد نيز عصب كشي موفق است اما در اثر عدم مراقبت درست، دندان دچار عفونت مي‎شود. در اين صورت بايد دندان دوباره عصب كشي گردد كه جراحي پري اپيكال نيز با آن صورت مي گيرد.

-          زماني كه پوسيدگي ثانويه نيز در زير دندان عصب كشي شده بوجود آمده و دندان بايد روكش شود، عصب كشي مجدد دندان ضرورت پيدا مي‎كند. زيرا ممكن است ميكروب هاي موجود در پوسيدگي از طريق كانال ريشه به انتهاي دندان برسد و به عفونت منجر شود.

عصب كشي دندان عفوني

در صورتي كه دندانها به عفونت دچار شده باشند، منبع رشد باكتريهاي بي هوازي بوده كه براي لثه و فك خطرناك هستند. زيرا اين باكتري ها مقاومت بالايي داشته و بدون اكسيژن تكثير مي شوند. در اين شرايط دندانپزشك تمهيدات ديگري را در پيش مي گيرد و با تجويز داروهاي آنتي بيوتيك، بيمار را براي درمان عفونت كمك مي كند. پس از درمان و رفع شدن عفونت، عصب كشي انجام مي شود.

عوارض و معايب عصب كشي دندان

يكي از عوارض شايع عصب كشي دندان، شكستن دندان عصب كشي شده مي باشد كه دليل آن ممكن است ضعيف بودن دندان در اثر پوسيدگي باشد. در اين شرايط دندانپزشك بايد با دقت و وسواس بيشتري كار كند. پس از عصب كشي نيز بهتر است دندانهاي با استقامت كمتر، روكش شوند تا از شكستن آنها جلوگيري شود.

اصلاح طرح لبخند بدون محدوديت جنسي انجام مي شود و هميشه مراجعين از بين مردان و زنان هستند. اما اينكه چه سني براي انجام اصلاح طرح لبخند و درمانهاي دندانپزشكي زيبايي مناسب است، جاي سوال دارد. برخي تصور مي كنند با افزايش سن آنها، زمان اصلاح طرح لبخند براي آنها به اتمام رسيده است. برخي ديگر نيز كه در سنين نوجواني هستند، هميشه براي آنها سوال است كه آيا مي توانند براي اصلاح طرح لبخند اقدام كنند يا خير و آيا سن آنها در نتيجه درمان تاثيري دارد؟

پاسخ به همه اين سوالات را مي توان در نوع درمان و روش هاي مختلفي كه براي اصلاح طرح لبخند استفاده مي شود، جستجو كرد. در زير با توجه به انواع روش هاي اصلاح طرح لبخند به تاثير سن در اصلاح طرح لبخند مي پردازيم.

اصلاح طرح لبخند با ارتودنسي و شرايط سني آن

ارتودنسي يكي از درمان هايي كه به تحمل بالايي نياز دارد. اين روش درماني بين 6 ماه تا دو سال به طول مي انجامد و در اين مدت نيز معاينات، بررسي ها و ترميم هاي زيادي را مي طلبد. از اين نظر ممكن است كودكان تحمل برخي از مراحل درمان ارتودنسي را نداشته باشند. با اين وجود بايد گفت از آنجا كه ارتودنسي براي حركت ريشه دندانها صورت مي گيرد تا نهايتا دندانها مرتب شوند، به هر ميزان كه سن بيمار كمتر باشد، ريشه دندان در مدت كوتاه تري حركت كرده و به جاي استاندارد خود مي رسد كه در سنين پايين تر (بين 10 تا 18) ريشه دندان ها به اندازه كافي محكم نشده اند و به راحتي حركت مي كنند و همين عامل موجب كمتر شدن طول درمان ارتودنسي مي شود.

با وجود اين، هيچ محدوديت سني براي ارتودنسي وجود ندارد و تمامي بيماران در هر سني كه باشند مي توانند براي انجام اين روش اقدام كنند. هر چند گفته مي شود كه در سنين بالاتر، طول درمان بيشتر است و نتيجه نيز با سختي بيشتري حاصل مي شود، با اين وجود هر كس در هر سني مي تواند از اين روش اصلاح طرح لبخند استفاده كند.

سن براي ايمپلنت

يكي ديگر از روش هاي اصلاح طرح لبخند، جايگزين كردن دندان است. در كساني كه به هر دليلي يكي از دندانهاي خود را از دست داده باشند، ترميم دندانهاي آنها تنها با استفاده از روش كاشت دندان انجام مي شود. البته گفته مي شود اين روش تنها براي افرادي بالاي 18 سال قابل استفاده است. در صورتي كه يكي از دندانهاي كودك كنده شود، نمي تواند از اين روش استفاده كند. تنها راهي كه براي او باقي مي ماند، استفاده از پروتزهاي مصنوعي براي پركردن جاي خالي دندان است كه تا سن 18 سالگي در دهان باقي مانده و پس از رسيدن به سن مناسب، مي تواند از روش كاشت دندان يا ايمپلنت استفاده كند. در واقع در سنين كودكي استخوان فك به رشد كافي نرسيده تا بتواند به پايه ايمپلنت متصل شود.

سن مناسب براي سفيد كردن دندان

سفيد كردن نيز يكي ديگر از روش هاي مرسوم براي اصلاح طرح لبخند است كه البته براي آن شرايط سني تعيين نشده، اما توجه به برخي از نكات مي تواند در نتيجه نهايي تاثير گذار باشد. براي سنين نوجواني و كودكي استفاده از اين روش توصيه نمي شود. زيرا دندانها مقاومت كافي در مقابل بليچينگ را ندارند. بويژه ميناي دندانهاي شيري كه نسبت به دندانهاي دائمي از مقاومت كمتري برخورداند. البته در سنين پايين دندانها كمتر دچار تغيير رنگ مي شود و با افزايش سن است كه رنگ آنها تغيير كرده و به بليچينگ نياز پيدا مي كند.

سن مناسب براي لامينيت

لامينيت و روكش كردن زماني استفاده مي شود كه دندانها بد رنگ، بد شكل و يا از هم فاصله داشته باشند. هر چند براي اين روش درماني هيچ محدوديت سني وجود ندارد و بيماران در هر سني كه باشند مي توانند از آن استفاده كنند، اما از آنجا كه در اين روش مقداري از دندانها تراش داده مي شود، بهتر است براي نوجوانان و كودكان استفاده نشود. زيرا در صورتي كه بخواهد روكشها را كنار بگذارد، امكان آن وجود ندارد و مجدد از روكش استفاده كنند.